Een dappere studente van het EuroCollege in Rotterdam belde mij op 1 september jl. Om een kick-off kracht bij te zetten zocht zij een spreker: ‘Inspirerend en interactief en die iets wezenlijks kon doen met samenwerking’. Over haar vraag en mijn antwoord werden we het snel eens. En toen ze begon te hakkelen begreep ik dat we bij het budget waren aangekomen. Dat bleek slechts ten dele waar; het budget ontbrak namelijk in zijn geheel.

Dit soort semi-smeekbedes komen bij Takkenwerk vaker binnen. Of ik niet ‘voor een heel goed doel’ of ‘ter gelegenheid van een heel bijzondere situatie’ ‘even’ een lezing of training kan ‘doen’. Ik ben daar wat huiverig voor. ‘Gratis’ is zo synoniem voor ‘Zonder Waarde’ en je mag vrijuit oordelen over mijn werk, maar het is zelden ‘Zonder Waarde’.

Tegen de studente kon ik duidelijk zijn. Zij had zelf al ontdekt dat mijn lezing van 1,5 uur voor haar 130 toehoorders normaal €1900 ex BTW zou kosten en dat geld was er niet. Ik kon haar vertellen dat de combinatie van haar verhaal en haar heerlijke passie voor mij een reden was om de gevraagde lezing te geven, en wel zonder achteraf een factuur te sturen. Ik gaf wel aan dat ik wensen heb rond deze lezing zoals; 2 uur lang de hele groep voor mij en een grote lege ruimte. Als u mij ooit aan het werk gezien hebt begrijpt u waarom.

De studente zou zo snel mogelijk, maar uiterlijk binnen 4 dagen, laten weten of onze afspraak ook écht door kon gaan. Als studente was zij immers afhankelijk van het oordeel van haar coördinator van de opleiding: meneer D. van der V. Maar mijn aanbod was volgens haar boven hun beider verwachting en zij voorzag dan ook van zijn kant geen enkel probleem. Voor de zekerheid heb ik haar gevraagd om haar aantekeningen per mail te delen. Dan kon ik eventuele ruis (wij waren inmiddels al een kwartier met elkaar in gesprek) nog met haar kortsluiten. Een half uur na het beëindigen van onze conversatie had ik de mail doorgelezen en was ik enthousiast over haar omschrijving. 9 oktober zou ik voor haar in Rotterdam staan.

Op 9 september werd ik gebeld door iemand die mij in de eerste 4 minuten van het gesprek niet duidelijk kon maken wie hij was of waarom hij belde. Toen werd plotseling duidelijk dat ik de genoemde coördinator van het EuroCollege meneer D. van der V. aan de lijn had. Hij was blij met mijn toezegging en zou er voor zorgen dat de groep vooraf in tweeën gedeeld zou zijn. Zodat ik tijdens mijn half uur lezing voor de pauze de ene helft kon bedienen en tijdens de tweede lezing na de pauze de andere helft. Ik viel even stil. Volgens mij waren mijn afspraken met de studente heel duidelijk en duidelijk anders. Toen hij daarna ook nog vertelde dat de aanvangstijd 2 uur verplaatst was, werd ik kriegelig. (Mensen die mij kennen weten dat dat niet waar is. Ik ben dan al boos.) Met name de vanzelfsprekendheid waarmee hij deze dienstmededelingen aan mij deed maakte iets naars in mij los. Ik heb de man aangegeven dat ik wenste dat hij contact opnam met de studente om van haar te horen onder welke voorwaarden ik 9 oktober zal komen. De toon tussen ons werd nooit meer goed.

Ik bespaar u de route daarna maar ik heb later in een gesprek aan de studente aangegeven dat we de afspraak beter kunnen annuleren. Voordat het verder mis gaat en zij daar last van gaat ondervinden. Ook omdat meneer van der V. zonder overleg had besloten dat deze lezing best in de, met stoelen gevulde raadszaal van het stadhuis zou passen.

‘Gratis’ is vaak als ‘Zonder Waarde’.

Zou meneer D. van der V. ook zo met mijn wensen omgaan als hij wist dat hij een factuur van €1900 zou ontvangen? Beseft de man dat ik tot 2 keer toe de inkomsten van een training heb laten lopen voor deze afspraak?  Bedenkt hij hoe de studente zich nu voelt? En misschien nog erger: Begrijpt meneer D. van der V. dat zijn keuzes er debet aan zijn dat de komende tijd iedere dappere studente, met de vraag of ik wil helpen, even geen antwoord krijgt?