One Flew Over the Cuckoo’s Nest
De laatste scène uit deze film. Voor iedereen die net als ik in de jaren 70 sprakeloos in de bioscoop achter bleef.
De laatste scène uit deze film. Voor iedereen die net als ik in de jaren 70 sprakeloos in de bioscoop achter bleef.
Koyaanisqatsi contrasteert de serene schoonheid van de natuur met het waanzinnige gedreun van de hedendaagse, verstedelijkte samenleving. Adembenemende beelden worden verenigd met constant aanwezige indringende filmmuziek van Philip Glass. Hier …
Ma liberté is een klassieker uit mijn jonge jaren. Met heel veel rond een kampvuur in de bergen. De voorkant te warm; de achterkant bevroren en zachtjes zingend zodat er …
Met Het kan anders (1974) begon mijn leven als trainer vorm te krijgen. Schokkend om te lezen hoe makkelijk het allemaal anders kan (dacht ik in 1979 toen ik dit …
Bij Mike Oldfield’s Tubular Bells blijven mensen vaak hangen bij ‘kant 1’. Ik vond dit nummer op ‘kant 2’ eigenlijk het mooiste deel. En nog steeds.
Verveling, angst en haat maken het leven van een meeuw kort en onaangenaam. Het antwoord is loslaten en een eigen weg gaan. Dit boek was als kinderboek bedoeld en werd …
Bij de eerste vertoning van ‘Once upon a time in the west’ was het hele dorp uitgelopen naar de Dijk waar een groot scherm stond opgesteld en we gratis deze …
Mijn allereerste LP in 1968 was ‘In a gadda da vida’ van Iron Butterfly. En nog steeds een geweldig stuk. Ietwat simpel misschien maar zeer gewaagd in 1968.
Nooit meer slapen van WF Hermans (1966) stond ooit verplicht op mijn boekenlijst en werd voor mij het begin van een leesdrift die nooit meer gestopt is. Zo indrukwekkend